Jouw zorg is mij een zorg deed een half jaar artistiek onderzoek in mijn straat. Het onderzoek werd afgesloten met een feestelijke opening van de Buurtkast.
De opening van de buurtkast was een mooi begin om met elkaar in contact te komen. Tot nu toe was er geen andere reden geweest om elkaar op straat te ontmoeten. Deze georganiseerde ontmoeting hielp mij en anderen om uit huis te komen. Kort na de opening van de buurkast zijn we met een groepje bij elkaar gaan zitten. We bedachten een paar initiatieven om uit te voeren. De groene vingers onder ons bedachten een idee om straat was groener en vrolijker te maken. De socialen introduceerden de Warme Groet voor de straat. De feestmutsen gingen aan de slag met het organiseren van een straatfeest.
Ik ben trots op alles wat we doen en organiseren in onze straat. Ik word vooral blij van de ontmoetingen die ontstaan buiten het georganiseerde om. Ik zie dat mijn straatgenoten langzaam aan zelf aan de slag gaan. Dat ze elkaar wat durven vragen of zelf iets ondernemen om contacten te versterken. Na een periode van afwachten en afkijken komt de straat in beweging.
Ik deel graag een paar ‘En de bel gaat…’ verhalen.
– Een oudere man met hartfalen ging op zoek naar jonge straatbewoners voor hulp bij het snoeien van zijn tuin.
– Een jonge vrouw benaderde een sterkte man voor het omwisselen van een vastgeroest fietszadel.
– Een jonge vrouw zocht troost op het moment dat ze door de drank overspoeld werd met emoties.
– Een vrouw met weinig contacten startte creatieve avonden bij haar thuis.
– Een jong stel met te veel spullen begon met weggeven aan straatbewoners. Bij het ophalen van de spullen ontstonden spontane ontmoetingen.
Door gastblogger Corinne Tijsseling, bewoner volksbuurt Zwolle
